تفسیر قرآن

درمذهب هابیل:دفاع نامشروع است

هابیل پراز عشق وخالی ازنفرت است؛پراز معرفت خردمندانه ودلپسندانه است.درمذهب او انتقام جایی ندارد.
هابیل به قابیل گفت:اگریقین کنم که مرامیکشی،من ازخوددفاع نمیکنم ووبه قصد کشت،دستم را به طرف تو دراز نمیکنم!
«لَئِنْ بَسَطْتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَني‏ ما أَنَا بِباسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ إِنِّي أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمينَ» (المائدة؛۲۸)
ترجمه ی روانشادآیتی:«اگر تو بر من دست گشايى و مرا بكشى، من بر تو دست نگشايم كه تو را بكشم. من از خدا كه پروردگار جهانيان است مى‏ترسم».
ترجمه شیخ حسین انصاریان:«مسلماً اگر تو براى كشتن من دستت را دراز كنى، من براى كشتن تو دستم را دراز نمى‏كنم زيرا از خدا پروردگار جهانيان مى‏ترسم».
ترجمه استاد محسن سعید زاده :«دلم درباره تو صاف وپاک است؛قصد بدی ندارم اماازدل تو بی خبرم شاید تو چنان قصدی داشته باشی»(مضمون آیه۲۸ المائده).

توضیح استاد محسن سعید زاده :
هابیل وخوف ازنافرمانی خدا
هابیل ازنافرمانی خدا ،برخود می لرزد.میترسد حس او،خشم حیوانی او؛ انتقام را پیش پایش بگذارد.درحقیقت از#نفس بهیمی خود که نرخر واژدرها است،میترسد.هابیل پر ازمهر خدا ورحمت رحمانی است وازنفرت ونکبت شیطانی میگریزد.#خوف به معنی واخودلرزیدن است واخودلرزیدنی که مایه عصمت او ازخطاهای آدم ظاهرپرست است.هابیل یک معصوم است وعصمت او مقصدی خردمندانه وباور محورانه به سمت خدا است.اومیخواهد خودرا ازخطاهای نفس بهیمی کنار بکشد ومصون کند واین مصونیّت چیزی است که خدا ازاو انتظاردارد.هابیل تجربه پدرمادرش را پشت سر دارد ،وآنرادرمقابل چشمان باطن خود نصب کرده ودایم به این تابلو نظردارد.

تفسیر لیلا یوسف نژاد از آِیه ۲۸ المائده
: لئن بسطت الی یدک لتقتلنی ما انا بباسط یدی الیک لاقتلک انی اخاف الله رب العالمین
نگاه و نیت ما و آنچه دردل در مورد افراد می اندیشیم پاک و صاف است اما در ذهن
احتمال خطا را منکر نمیشویم .و این را می دانم که اکثریت در دل نیز با تو صاف نیستند اگر چه ظاهر امر را مدتی نشان نمی دهند ولی زمان دفاع از حقوق مادی خود حقوق معنوی تو را زیر پا میگذارند و می کشند.و هابیل صفتان برای دفاع از حق حقیقت و معنویت از جسم و جان و مادیت می گذرند .
وقتی اطاعت نفس بهیمی را در پیش بگیری نه اطاعت خدا را از بهشت و آرامش ابدی محروم می شوی .توجه به حس هایی مثل حسادت ،خشم ،کینه ، شهوت انتقام جویی ما را از مهربانی کردن و مهربانی دیدن و دوستی خدا دور می کند و در جهنم دنیا و لذت های بی دوام دنیا غوطه ور می سازد